نتایج بالینی پیوند قرنیه به روش تمام ضخامت و لایه ای عمقی قدامی در بیماران مبتلا به قوز قرنیه با استفاده از قرنیه تازه یا منجمد

مقدمه و هدف: در این مطالعه، پیامد بینایی پیوند قرنیه به روش تمام ضخامت یا نافذ (pkp) و لایه ای عمقی قدامی(dalk) با استفاده از قرنیه تازه و منجمد بر روی بیماران مبتلا به قوز قرنیه و تاثیر مشخصات فرد دهنده بافت و کیفیت بافت پیوندی بر روی نتایج بالینی پیوند مورد ارزیابی قرار می گیرد. مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، 252 چشم تحت عمل pkp ، 290 چشم تحت عمل dalk با قرنیه تازه و 15 چشم نیز تحت عمل dalk با قرنیه منجمد قرار گرفت. پیامدهای بینایی و عوارض بعد از عمل و نیز تاثیر فاکتورهای دهنده بر روی نتایج پیوند مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: حدت بینایی در بیماران پیوند شده به روش pkp و dalk با هیچ یک از متغیرهای وابسته به فرد دهنده ارتباط نداشت. یک ارتباط مثبت معنادار میان نقص سلول های اپیتلیوم قرنیه دهنده و فاصله زمانی مرگ تا نگهداری بافت با نقایص اپیتلیال در روز اول بعد از عمل pkp وdalk مشاهده شد. در آخرین معاینه پیگیری، میانگین بهترین دید اصلاح شده در دو گروه قرنیه تازه و منجمد اختلاف معناداری نداشت(16/0=p). نتیجه گیری: مشخصات دهنده قرنیه هیچ تاثیری بر روی پیامدهای بینایی و انکساری و عوارض طولانی مدت پس از پیوند به روش pkp و یا dalk ندارد. قرنیه منجمد می تواند جایگزین مناسبی برای قرنیه های تازه جهت درمان قوز قرنیه به روش dalk باشد.